Karol Józef Wojtyła - Ojciec Święty Jan Paweł II przyszedł na świat 18 maja 1920r. w maleńkim miasteczku Wadowice na południu Polski, jako syn urzędnika wojskowego Karola i Emilii z Kaczorowskich. W dwa dni później przyjął chrzest w miejscowym kościele parafialnym pod wezwaniem Ofiarowania NMP. W dzieciństwie i młodości przeżył śmierć ukochanych osób: matki (1929), jedynego brata Edmunda, lekarza w Bielsku (1932) i ojca (1941). Szkołę podstawową i Gimnazjum Męskie imienia Marcina Wadowity, Karol ukończył w rodzinnym mieście. Po maturze, latem 1938 roku, przeniósł się z ojcem do Krakowa - Dębnik, do domu rodziny Kaczorowskich, oraz rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, niestety przerwane wybuchem II wojny światowej. Aby zarobić na utrzymanie, Karol podjął pracę w kamieniołomie na Zakrzówku i fabryce Solvay w Borku Fałęckim. Jednocześnie uczestniczył w konspiracyjnym Teatrze Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka. W październiku 1941 rozpoczął studia na tajnych kompletach Wydziału Teologicznego UJ jako kleryk Krakowskiego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk abpa Adama Stefana Sapiehy w prywatnej kaplicy, w Domu Krakowskich Biskupów w dniu 1 XI 1946 roku. Dalsze studia teologiczne kontynuował w Rzymie przez dwa lata (1946-1948). Po powrocie do kraju przez trzy lata był wikariuszem parafii w Niegowici koło Gdowa, a następnie u św. Floriana w Krakowie (1948-51), kończąc pisanie pracy doktorskiej. Był ostatnim habilitowanym doktorem na Wydziale Teologicznym UJ (1953) przed jego likwidacją. W tym czasie podjął wykłady w Krakowie i w Lublinie, na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Papież Pius XII mianował go biskupem pomocniczym w Krakowie. Sakrę biskupią przyjął w Katedrze Wawelskiej - 28 IX 1958. Po śmierci abpa Eugeniusza Baziaka został wybrany wikariuszem kapitulnym (16 VII 1962). Jako jeden z niewielu polskich pasterzy brał udział we wszystkich czterech sesjach Soboru Watykańskiego II (1962-65). Szczególny wkład abp Wojtyła wniósł w przygotowanie Konstytucji o Kościele we współczesnym świecie Gaudium et spes (Radość i nadzieja). W trakcie trwania Soboru papież Paweł VI mianował go metropolitą krakowskim (30 XII 1963). Ingres arcybiskupi do Katedry na Wawelu miał miejsce 8 III 1964 roku. W trzy lata później ten sam papież wyniósł go do godności kardynalskiej (26 VI 1967). Po śmierci papieża Jana Pawła I, który kierował Kościołem tylko 33 dni, kolegium kardynałów 16 X 1978 wybrało kardynała Karola Wojtyłę Głową Kościoła. Jan Paweł II był pierwszym słowiańskim papieżem. Jego to w proroczym natchnieniu wymarzył Juliusz Słowacki. W styczniu następnego roku Jan Paweł II konsekrował w Rzymie swego następcę na stolicy św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Krakowie (6 I 1979) metropolitę Franciszka Macharskiego, którego w kilka miesięcy później wyniósł do godności kardynała. Jan Paweł II jako Biskup diecezji w Rzymie zwizytował 251 parafii rzymskich. Jako prymas Italii odbył 124 podróże duszpasterskie po Włoszech. Jako Głowa Kościoła Powszechnego pielgrzymował poza Włochy 74 razy i był obecny na wszystkich kontynentach świata. W tym czasie nawiedził 115 państw, na 191 istniejących. W Europie Jan Paweł II odwiedził 32 państwa, a najczęściej bywał we Francji i w Polsce (9 razy).
