Spotkanie w Izbie Patrona z cyklu
„Spotkania z Janem Pawłem II”

W czwartek 16 grudnia 2010 roku odbyło się XLVIII spotkanie w Izbie Patrona z cyklu „Spotkania z Janem Pawłem II” na temat: ”W komunii z Bogiem w nauczaniu Jana Pawła II”... Inspiracją do określenia tematu był program duszpasterski: „w komunii z Bogiem „ na rok 2010/2011.

Prezentację przygotowały uczennice klasy 3Z i uczniowie Klasy IIIA/E pod opieką pani Grażyny Kowalskiej. W spotkaniu udział wzięli: pani Dyrektor Renata Zielińska, opiekun duchowy ks. Stanisław Kołodziej, pan Jerzy Kula , pani Małgorzata Ciurkot oraz inni nauczyciele i uczniowie 3 klas.

Co znaczy bogate w treść słowo communio? Podstawowy sens odnosi się do zjednoczenia z Bogiem przez Chrystusa w Duchu Świętym. To zjednoczenie dokonuje się w Słowie Bożym i sakramentach. Komunia z Ciałem Chrystusa w Eucharystii oznacza i sprawia,czyli buduje wewnętrzne zjednoczenie (komunię) wszystkich wiernych w ciele Chrystusa, którym jest Kościół.

Papież Jan Paweł II elementy rozumienia Kościoła jako komunii kreśli w Adhortacji apostolskiej Christifideles laici(18-31); w Novo millennio ineunte zakłada , rozwija i na nich buduje „Czynić Kościół domem i szkołą komunii.” W prezentacji przedstawione zostały następujące motywy:
Tajemnica Kościoła-Wspólnoty
Posługi i charyzmaty-Dary Ducha Świętego dla Kościoła
Uczestnictwo świeckich w życiu Kościoła
Formy uczestnictwa w życiu Kościoła
Duchowość Komunii

Czynić Kościół domem i szkołą komunii:oto wielkie wyzwanie ;Co to oznacza w praktyce?Należy krzewić duchowość komunii,podkreślając jej znaczenie jako zasady wychowawczej, wszędzie tam , gdzie kształtuje się człowiek i chrześcijanin. Duchowość komunii to przede wszystkim spojrzenie utkwione w tajemnicy Trójcy Świętej, która zamieszkuje w nas i której blask należy dostrzegać także w obliczach braci żyjących wokół nas. To zdolność odczuwania więzi z bratem w wierze dzięki głębokiej jedności mistycznego Ciała, a zatem postrzegania go jako kogoś bliskiego, co pozwala dzielić jego radości i cierpienia, odgadywać jego pragnienia i zaspokajać jego potrzeby, ofiarować mu prawdziwą i głęboką przyjaźń. Duchowość komunii to także zdolność dostrzegania w drugim człowieku przede wszystkim tego , co jest w nim pozytywne, a co należy przyjąć i cenić jako dar Boży: dar nie tylko dla brata,który bezpośrednio go otrzymał, ale także dla mnie. Duchowość komunii to wreszcie umiejętność czynienia miejsca bratu, wzajemnego noszenia brzemion i odrzucania pokus egoizmu, które nieustannie nam zagrażają, rodząc rywalizację, bezwzględne dążenie do kariery, nieufność, zazdrość. Nie łudźmy się : bez takiej postawy duchowej na niewiele zdałyby się zewnętrzne narzędzia komunii. Stałyby się bezdusznymi mechanizmami, raczej pozorami komunii niż sposobami jej wyrażania i rozwijania.