W 1950 roku zakupiono wiertarko-frezarkę. Podczas jej uruchamiania gasło światło we wschodniej części Dębicy. Ówczesny kierownik warsztatów Wtadysław Piotrowski podjął decyzję o budowie nowej linii elektrycznej z Kędzierza do szkoły i transformatora. Dzięki swej znajomości z dyrektorem Banku Inwestycyjnego w Tarnowie Edwardem Wielgosińskim uzyskał on na ten cel kredyt w wysokości 5,5 mln zł. Po trzech miesiącach prace ukończono, a nowa linia zasilała w elektryczność także część miasta. W roku szkolnym 1950/51 Centralny Urząd Szkolenia Zawodowego (CUSZ) w Warszawie wybrał 5 szkół zawodowych z całej Polski mających największą zdolność produkcyjną. Były to placówki w Warszawie, Katowicach, Poznaniu, Dębicy i Zamościu. Od stycznia 1952 szkoła została podzielona na Technikum Mechaniczne podległe Ministerstwu Przemysłu Maszynowego i Zasadniczą Szkołę Metalową podległą CUSZ-owi. W 1952 roku funkcje dyrektora objął Władysław Piotrowski, dzięki któremu szkoła przeszła pod patronat MON. Zaowocowało to wzrostem pracy na warsztatach szkolnych, które odtąd miały „pełne ręce roboty”, zajmując się produkcją dla wojska. W latach 1951-1955 zbudowano internat. Pomocna okazała się znajomość Przewodniczącego Komitetu Rodzicielskiego Tadeusza Krupy z ówczesnym premierem PRL Józefem Cyrankiewiczem. W I kwartale 1953 roku władze państwowe nakazały usunąć krzyże z sal lekcyjnych. Trzeba podkreślić fakt, że w naszej szkole dzięki uporowi dyrekcji wisiały one najdłużej ze wszystkich dębickich szkół średnich. Dyrektor Piotrowski zrezygnował z zajmowanego stanowiska, a krzyże usunął nowy dyrektor Erazm Szmytka. W 1954 dyrektorem został Stanisław Kruczek. Osiągnięto duże sukcesy w sporcie. Na. szczególną uwagę zasługuje sekcja piłki nożnej SKS, która w 1957 zdobyła pierwsze miejsce w rozgrywkach centralnych. W 1963 roku dyrektor Stanisław Kruczek wystąpił w propozycją napisania kroniki szkoły. Inicjatywę tę podjął jeden z nauczycieli mgr Piotr Boś wraz ze swoim bratem Janem. Dwanaście lat zbierali materiały informacyjne, a często żeby je zdobyć musieli odbyć wiele dalekich podróży, gdyż archiwum szkolne nie posiadało niektórych dokumentów. Efektem tej żmudnej i długotrwałej pracy jest ponad 500 stronicowa książka, w której spisane są dzieje szkoły od samego początku do 1975 roku. Autorów „cieszy fakt, że stworzą coś, co dla młodego pokolenia będzie stanowić piękną wartość historyczną i kształcącą”.
W połowie lat 60. w budynku Technikum Mechanicznego utworzono Technikum Chemiczne, które w 1972 przeniesiono do pomieszczeń ZSZ przy DZOS „Stomil”.
Początek lat 70. to dla szkoły czas rozbudowy. W 1970 roku rozpoczęto budowę nowego skrzydła, sali gimnastycznej i trybun na stadionie. W 1973 przystąpiono do gruntownego remontu starego budynku po uprzednim oddaniu do użytku nowej części placówki oświatowej. Większość prac przy tych inwestycjach wykonała sama młodzież. Rozbudowano warsztaty szkolne dobudowując korytarz wzdłuż hal, spawalnię, a w internacie stołówkę i kuchnię. W roku 1974/75 młodzież otrzymała piękną świetlicę. Kolejnym dyrektorem został mgr Stanisław Pogorzelski, a po jego śmierci w 1977 funkcję dyrektora przejął mgr Stefan Dziepak.
Na lata 70. przypada prężna działalność ZHP. Opiekunami grupy w owym czasie byli Marian Sobol, Janina Uczeń i Edward Ochał. Harcerze sami zarabiali na akcje letnie, m.in. przez sprzedaż w szkole herbaty „Czuwajki”, kopanie dołków pod słupy elektryczne przy ulicy Rzeszowskiej. Działalność harcerska obejmowała także różnego rodzaju występy artystyczne. ZHP przy ZSZ nr 1 w Dębicy przestał istnieć z początkiem lat 80. przez zmianę sytuacji politycznej po grudniu '81 roku. Wyróżniającymi się harcerzami byli: Lucyna Marek, Jacek Bokota i Stanisław Bokota. W 1972 Jan Mytkoś założył Szkolne Koło Krajoznawczo-Turystyczne PTTK. Członkowie koła uczestniczyli w rajdach i wycieczkach górskich. Na początku organizacja liczyła 60 uczniów, a pod koniec swej działalności, a więc do 1994 roku ok. 300. SKKT PTTK zaprzestało swą działalność z powodu odejścia opiekuna. Podobną organizację w II połowie lat 70. założył Marian Sobol. Był to Harcerski Klub Turystyczny „Chodak”. Grupa ta działała wspólnie z SKKT. W latach 1969-1981 pod opieką Stanisława Rokity istniało (w ramach zajęć pozalekcyjnych) Szkolne Koło Filmowe, które prowadziło filmową kronikę szkoły oraz montowało pomoce dydaktyczne dla uczniów. Ponadto koło brało udział w przeglądach filmów szkolnych i ogólnopolskich przeglądach twórczości filmowej młodzieży, zdobywając liczne dyplomy. Po rozbudowie szkoły w 1975 roku zmodernizowano radiowęzeł. Na jego potrzeby przeznaczono obecne pomieszczenie oraz sprzęt: stół sterujący z magnetofonami i mikserami oraz wzmacniacz. Opiekunem radiowęzła od początku działalności czyli od 1949 roku do 1981 roku był Stanisław Rokita. Także z jego inicjatywy w 1975 roku w ramach zajęć pozalekcyjnych powstało koło radioamatorów, które służyło młodzieży do pogłębiania zainteresowań z zakresu radiofonii i radiotechniki. Podczas zajęć radiofonizowano różne uroczystości, zawody sportowe na terenie szkoły, a często i na terenie miasta.
W 1959 roku również w ramach zajęć pozalekcyjnych zawiązało się Szkolne Koło Fotograficzne, którego założycielem był ówczesny z-ca dyrektora Bronisław Kirsz, a w latach 1963-67 opiekunem grupy został Czesław Sulikowski. Przez 14 kolejnych lat opiekę nad kołem sprawował Stanisław Rokita, a po jego przejściu na emeryturę w 1981 do początku lat 90. pracami kierował Adam Dymiński. Koło fotograficzne wykonywało liczne zdjęcia z życia szkoły, miasta oraz pomoce dydaktyczne takie jak przeźrocza do potrzeb przedmiotów zawodowych i tablice poglądowe do kronik szkolnych. W 1990 roku koło przestało istnieć z braku środków finansowych. Na lata 1979-89 przypada rozkwit szkolnej orkiestry, której działalność w czasie zastoju rozwija Piotr Czuchra - kapelmistrz. Dzięki niemu został naprawiony sprzęt grający. Członkami orkiestry byli uczniowie. Zespół obsługiwał imprezy szkolne i miejskie oraz brał udział w licznych konkursach wojewódzkich, a nawet ogólnopolskich, zdobywając wysokie noty. We wrześniu 1986 kończy się „męski” charakter Technikum Mechanicznego. W tymże roku utworzone zostało liceum zawodowe o specjalności krawiec konfekcyjno-usługowy. 1988 roku dzięki pani Halinie Magdzie powstaje Szkolny Zespół Teatralny „Kujon”. Oprócz imprez szkolnych zespół obsługuje także uroczystości miejskie. Należy do najlepszych w województwie, o czym świadczą wysokie miejsca w wojewódzkich i miedzywojewódzkich przeglądach. Dzięki fachowej opiece członkowie zespołu zdobywają zaszczytne noty na szczeblach wojewódzkich i ogólnopolskich. Do najsłynniejszych uczniów-aktorów należy Marcin Cząba, który otrzymał wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie, a rozwijał swoje zainteresowania artystyczne w Wyższej Szkole Teatralnej we Wrocławiu.
