Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 im. Jana Pawła II w Dębicy - Historia szkoły
Historia szkoły

Szukaj

Baner

baner cały napis nazwy szkoły i logotypy powiatu i godło szkoły pd gp

e-Dziennik

Plan

plan_lekcji

Dokumenty

logo dokumenty szkoły

Samorząd

samorzad-uczniowski

Konkursy

Projekty

logo-projekty

Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 w Dębicy posiada już kilkudziesięcioletnią historię swego istnienia i działalności. Historię tę otwiera rok 1938, wyznaczają ją trudne lata wojny i okupacji, lata działalności w powojennej rzeczywistości aż po lata najnowsze, kończące burzliwy, pełen przemian XX wiek. Od swego powstania, aż po dzień dzisiejszy, placówka ta była największą w województwie, najpierw w rzeszowskim, później w tarnowskim, obecnie w podkarpackim.

Istnienie szkoły zapoczątkowuje rok 1938, w którym to roku z inicjatywy ówczesnego starosty powiatu dębickiego Kazimierza Ringa, inspektora Leona Grabowieckiego oraz burmistrza miasta prof. Michała Staronia, zostało utworzone Towarzystwo Powiatowej Szkoły Mechanicznej w Dębicy, którego celem stała się budowa takiej szkoły. Szkoła Mechaniczna w Dębicy miała zaspokoić potrzeby rozwijającego się przemysłu w Centralnym Okręgu Przemysłowym, który potrzebował kadry wykwalifikowanych pracowników. Wkrótce, bo 30 lipca 1938 roku, rozpoczęto budowę szkoły. Duże zasługi oddał ówczesny ambasador RP w Londynie hr. Edward Raczyński. Nie tylko przekazał on prywatny teren pod budowę, lecz dostarczył także materiał budowlany po zniżonej cenie. Projekt budowy opracowali architekci ze Lwowa, a pracami budowlanymi kierował inż. arch. Bronisław Błasiak z Dębicy.

plac budowy szkoły

Działalność dydaktyczną Prywatna Męska Szkoła Mechaniczna Towarzystwa Powiatowej Szkoły Mechanicznej w Dębicy zainaugurowała 3 września 1938 roku. Pierwszym dyrektorem został emerytowany wojskowy kpt. Józef Nowak. W trzech oddziałach pierwszej klasy naukę rozpoczęto ponad 100 uczniów, którzy we wrześniu 1938 roku na zajęcia musieli uczęszczać do gmachu Seminarium Nauczycielskiego (obecnie Liceum Ekonomiczne). W suterenach i na parterze uczniowie mieli możliwość wykonywania zajęć praktycznych, zaś na piętrze urządzono sale lekcyjne. Ze względu na prywatny charakter szkoły młodzież płaciła czesne. Uczniowie zobowiązani byli również do posiadania mundurku i noszenia go w dni wyznaczone przez dyrektora. W koszarach nad rzeką Wisłoką zorganizowano internat, a w szkole działała kilkunastoosobowa orkiestra dęta prowadzona przez kapelmistrza. Od lipca 1939 roku rozpoczęły się miesięczne praktyki wakacyjne, podczas których uczniowie prowadzili prace niezbędne do rozpoczęcia roku szkolnego 1939-1940 w obecnym już budynku.


W dniu 1 września 1939 roku uczniowie zwozili obrabiarki ze stacji kolejowej. Około godz. 14.00 nastąpił pierwszy nalot bombowy kilkunastu samolotów niemieckich. Po wykonaniu najpilniejszych prac porządkowych uczniowie udali się do domów. Kilka dni później, 7 września rozpoczęła się okupacja Dębicy przez wojska niemieckie. Przez cały ten okres budynek szkolny był miejscem walki z władzami niemieckimi. Młodzież zdobywała zawód, a z drugiej strony szkoła chroniła ją przed wywozem do Niemiec, do fabryk zbrojeniowych. Działalność szkoły w okresie okupacji była ograniczona. Po udostępnieniu przez hitlerowców pomieszczeń szkolnych do użytku publicznego, nowy dyrektor Leon Grabowiecki czyni starania u władz niemieckich w sprawie zezwolenia na otwarcie Szkoły Mechanicznej. Zezwolenie otrzymano pod koniec października, lecz nie pozwolono na otwarcie Gimnazjum Mechanicznego, a także na nauczanie religii, języka polskiego, historii i geografii. Szkole nadano nazwę 3-letniej Publicznej Szkoły Rzemieślniczej dla Przemysłu Metalowego w Dębicy. W roku szkolnym 1939-1940 uczęszczało 160 uczniów. Od 1941 roku dyrektorem został prof. dr inż. Michał Affanasowicz. Działalność tej placówki oświatowej bacznie obserwowały władze niemieckie. Szkoła miała dwóch niemieckich „opiekunów” w „cywilu”, którzy przebywali na terenie obiektu. Warsztaty szkolne zmuszone były przyjmować zamówienia od wojska niemieckiego. Podczas ich realizacji instruktorzy i zaufani uczniowie brali udział w akcjach dywersyjnych polegających m.in. na świadomym, wadliwym montażu samochodów, które wysyłane były na front. Władze niemieckie zażądały od nauczycieli deklaracji lojalności. Pomimo tego nauczyciele realizując program nauczania nie stosowali się do programu urzędowego, a młodzież oprócz świadectw niemiecko-polskich ukończenia danej klasy, otrzymała zaświadczenia ukończenia odpowiedniej klasy Gimnazjum Mechanicznego. W lutym 1944 na polecenie władz niemieckich warsztaty wraz z całym dobytkiem przeniesiono do filii w Ropczycach. Okupacja zaznaczyła się boleśnie w historii szkoły. Z rąk niemieckiego okupanta zginęło trzech pracowników warsztatów szkolnych: mgr inż. Józef Stefan Baranowski, instr. Józef Kula i Antoni Ciecieręga. Śmierć poniosło także kilku uczniów: Aleksander Augustynowicz, Roman Banek, Jerzy Bogucki, Adam Ciurkot, Aleksander Jędrzejczyk, Bronisław Longosz, Mieczysław Michalik, Antoni Pocica, Kazimierz Skwira, Stanisław Sujdak, Stefan Wąchała. 26 sierpnia 1944 roku wojska sowieckie zajęty Dębicę oraz budynek szkoły. Kiedy front ruszył na zachód, wojska te zwolniły zajmowaną placówkę oświatową w połowie lutego 1945. Pomieszczenia szkolne były zdewastowane. Brak było wszystkich drzwi i okien, ławek, pomocy naukowych, narzędzi i obrabiarek. Uczniowie przystąpili do prac porządkowych w salach i w otoczeniu szkoły. Pomimo ciężkich warunków nauka rozpoczęła się w pierwszych dniach kwietnia. Młodzież siedziała w klasach na kamieniach lub cegłach, a kolana zastępowały pulpity stolików. Sale lekcyjne i pomieszczenia warsztatów były nieogrzewane. Naukę rozpoczęło ponad 100 uczniów, a dyrektorem był wówczas inź. Alfred Janiszewski. Rozpoczął on starania, aby odzyskać przewieziony do Ropczyc sprzęt, ale zabiegi jego nie przyniosły rezultatu. Zaczęto starać się o wszystko od nowa. Po zniszczeniach wojennych Dębica nie posiadała własnej elektrowni, toteż zainstalowane w szkolnych warsztatach obrabiarki napędzane były siłą mięśni ręcznych uczniów. Dopiero po pół roku zainstalowano mały, jednocylindrowy silnik spalinowy. Kontynuowano nauczanie z zakresu programu Gimnazjum Mechanicznego, a na przełomie września i października 1945 odbył się egzamin eksternistyczny przed Komisją Państwową. Świadectwo „Małej Matury” otrzymało 30 uczniów. Od 1947 roku funkcję dyrektora sprawował inż. Ludwig Rąpała. W roku szkolnym 1946/47 dzięki staraniom nauczyciela zawodu Władysława Piotrowskiego młodzież doprowadziła do budynku wodę bieżącą, co umożliwiło zainstalowanie centralnego ogrzewania. Szkoła nosiła wówczas nazwę: Prywatne Gimnazjum Mechaniczne w Dębicy. Nauczyciele byli utrzymywani ze składek uczniowskich - czesnego. Utrzymywanie szkoły okazało się za wielkim ciężarem dla społeczeństwa, w dobie powszechnego uspołecznienia i upowszechnienia system szkoły prywatnej nie miał już racji bytu, ani szans istnienia. Toteż 1 stycznia 1949 roku upaństwowiono szkołę i w ten sposób powstało Państwowe Gimnazjum i Liceum Mechaniczne.

Od początku szkoła odczuwała dotkliwy brak jakichkolwiek urządzeń i obiektów sportowych. W 1948 roku przystąpiono wreszcie do budowy stadionu sportowego. Wszystkie prace, także fachowe zostały wykonane przez młodzież. W maju 1964 okazały obiekt sportowy mieszczący boisko do piłki nożnej wraz z trybuną, kort tenisowy i bieżnię lekkoatletyczną, został uroczyście otwarty. W roku 1949 rozpoczęto budowę kotłowni dla lepszego ogrzania kompleksu szkolnego oraz warsztatów. Warto podkreślić aktywny udział uczniów w życiu szkoły, a także ich sukcesy. Dla przykładu w 1949 uczniowie pod kierunkiem Jana Henryka Kujbidy (Kuźniarskiego) założyli spółdzielnię, w której można było dostać artykuły żywnościowe, przybory szkolne i podręczniki. Przy szkole zorganizowano amatorskie kółko teatralne prowadzone przez prof. Kamila Jadernego. Zespół teatralny wystawiał sztuki na terenie szkoły, miasta Dębicy, a także w Pilźnie, Rzeszowie, Tarnowie i wielu innych miejscach. Uczniowie stworzyli pierwszy w Dębicy zespół orkiestry dętej prowadzonej od początku przez zasłużonego nauczyciela muzyki Stanisława Pierzchałę. W 1949 owa grupa muzyczna zajęta drugie miejsce na festiwalu muzycznym w Dębicy. Orkiestra brała udział w licznych występach na terenie miasta obsługując wszystkie odbywające się uroczystości.


W 1950 roku zakupiono wiertarko-frezarkę. Podczas jej uruchamiania gasło światło we wschodniej części Dębicy. Ówczesny kierownik warsztatów Wtadysław Piotrowski podjął decyzję o budowie nowej linii elektrycznej z Kędzierza do szkoły i transformatora. Dzięki swej znajomości z dyrektorem Banku Inwestycyjnego w Tarnowie Edwardem Wielgosińskim uzyskał on na ten cel kredyt w wysokości 5,5 mln zł. Po trzech miesiącach prace ukończono, a nowa linia zasilała w elektryczność także część miasta. W roku szkolnym 1950/51 Centralny Urząd Szkolenia Zawodowego (CUSZ) w Warszawie wybrał 5 szkół zawodowych z całej Polski mających największą zdolność produkcyjną. Były to placówki w Warszawie, Katowicach, Poznaniu, Dębicy i Zamościu. Od stycznia 1952 szkoła została podzielona na Technikum Mechaniczne podległe Ministerstwu Przemysłu Maszynowego i Zasadniczą Szkołę Metalową podległą CUSZ-owi. W 1952 roku funkcje dyrektora objął Władysław Piotrowski, dzięki któremu szkoła przeszła pod patronat MON. Zaowocowało to wzrostem pracy na warsztatach szkolnych, które odtąd miały „pełne ręce roboty”, zajmując się produkcją dla wojska. W latach 1951-1955 zbudowano internat. Pomocna okazała się znajomość Przewodniczącego Komitetu Rodzicielskiego Tadeusza Krupy z ówczesnym premierem PRL Józefem Cyrankiewiczem. W I kwartale 1953 roku władze państwowe nakazały usunąć krzyże z sal lekcyjnych. Trzeba podkreślić fakt, że w naszej szkole dzięki uporowi dyrekcji wisiały one najdłużej ze wszystkich dębickich szkół średnich. Dyrektor Piotrowski zrezygnował z zajmowanego stanowiska, a krzyże usunął nowy dyrektor Erazm Szmytka. W 1954 dyrektorem został Stanisław Kruczek. Osiągnięto duże sukcesy w sporcie. Na. szczególną uwagę zasługuje sekcja piłki nożnej SKS, która w 1957 zdobyła pierwsze miejsce w rozgrywkach centralnych. W 1963 roku dyrektor Stanisław Kruczek wystąpił w propozycją napisania kroniki szkoły. Inicjatywę tę podjął jeden z nauczycieli mgr Piotr Boś wraz ze swoim bratem Janem. Dwanaście lat zbierali materiały informacyjne, a często żeby je zdobyć musieli odbyć wiele dalekich podróży, gdyż archiwum szkolne nie posiadało niektórych dokumentów. Efektem tej żmudnej i długotrwałej pracy jest ponad 500 stronicowa książka, w której spisane są dzieje szkoły od samego początku do 1975 roku. Autorów „cieszy fakt, że stworzą coś, co dla młodego pokolenia będzie stanowić piękną wartość historyczną i kształcącą”.

W połowie lat 60. w budynku Technikum Mechanicznego utworzono Technikum Chemiczne, które w 1972 przeniesiono do pomieszczeń ZSZ przy DZOS „Stomil”.

Początek lat 70. to dla szkoły czas rozbudowy. W 1970 roku rozpoczęto budowę nowego skrzydła, sali gimnastycznej i trybun na stadionie. W 1973 przystąpiono do gruntownego remontu starego budynku po uprzednim oddaniu do użytku nowej części placówki oświatowej. Większość prac przy tych inwestycjach wykonała sama młodzież. Rozbudowano warsztaty szkolne dobudowując korytarz wzdłuż hal, spawalnię, a w internacie stołówkę i kuchnię. W roku 1974/75 młodzież otrzymała piękną świetlicę. Kolejnym dyrektorem został mgr Stanisław Pogorzelski, a po jego śmierci w 1977 funkcję dyrektora przejął mgr Stefan Dziepak.

Na lata 70. przypada prężna działalność ZHP. Opiekunami grupy w owym czasie byli Marian Sobol, Janina Uczeń i Edward Ochał. Harcerze sami zarabiali na akcje letnie, m.in. przez sprzedaż w szkole herbaty „Czuwajki”, kopanie dołków pod słupy elektryczne przy ulicy Rzeszowskiej. Działalność harcerska obejmowała także różnego rodzaju występy artystyczne. ZHP przy ZSZ nr 1 w Dębicy przestał istnieć z początkiem lat 80. przez zmianę sytuacji politycznej po grudniu '81 roku. Wyróżniającymi się harcerzami byli: Lucyna Marek, Jacek Bokota i Stanisław Bokota. W 1972 Jan Mytkoś założył Szkolne Koło Krajoznawczo-Turystyczne PTTK. Członkowie koła uczestniczyli w rajdach i wycieczkach górskich. Na początku organizacja liczyła 60 uczniów, a pod koniec swej działalności, a więc do 1994 roku ok. 300. SKKT PTTK zaprzestało swą działalność z powodu odejścia opiekuna. Podobną organizację w II połowie lat 70. założył Marian Sobol. Był to Harcerski Klub Turystyczny „Chodak”. Grupa ta działała wspólnie z SKKT. W latach 1969-1981 pod opieką Stanisława Rokity istniało (w ramach zajęć pozalekcyjnych) Szkolne Koło Filmowe, które prowadziło filmową kronikę szkoły oraz montowało pomoce dydaktyczne dla uczniów. Ponadto koło brało udział w przeglądach filmów szkolnych i ogólnopolskich przeglądach twórczości filmowej młodzieży, zdobywając liczne dyplomy. Po rozbudowie szkoły w 1975 roku zmodernizowano radiowęzeł. Na jego potrzeby przeznaczono obecne pomieszczenie oraz sprzęt: stół sterujący z magnetofonami i mikserami oraz wzmacniacz. Opiekunem radiowęzła od początku działalności czyli od 1949 roku do 1981 roku był Stanisław Rokita. Także z jego inicjatywy w 1975 roku w ramach zajęć pozalekcyjnych powstało koło radioamatorów, które służyło młodzieży do pogłębiania zainteresowań z zakresu radiofonii i radiotechniki. Podczas zajęć radiofonizowano różne uroczystości, zawody sportowe na terenie szkoły, a często i na terenie miasta.

W 1959 roku również w ramach zajęć pozalekcyjnych zawiązało się Szkolne Koło Fotograficzne, którego założycielem był ówczesny z-ca dyrektora Bronisław Kirsz, a w latach 1963-67 opiekunem grupy został Czesław Sulikowski. Przez 14 kolejnych lat opiekę nad kołem sprawował Stanisław Rokita, a po jego przejściu na emeryturę w 1981 do początku lat 90. pracami kierował Adam Dymiński. Koło fotograficzne wykonywało liczne zdjęcia z życia szkoły, miasta oraz pomoce dydaktyczne takie jak przeźrocza do potrzeb przedmiotów zawodowych i tablice poglądowe do kronik szkolnych. W 1990 roku koło przestało istnieć z braku środków finansowych. Na lata 1979-89 przypada rozkwit szkolnej orkiestry, której działalność w czasie zastoju rozwija Piotr Czuchra - kapelmistrz. Dzięki niemu został naprawiony sprzęt grający. Członkami orkiestry byli uczniowie. Zespół obsługiwał imprezy szkolne i miejskie oraz brał udział w licznych konkursach wojewódzkich, a nawet ogólnopolskich, zdobywając wysokie noty. We wrześniu 1986 kończy się „męski” charakter Technikum Mechanicznego. W tymże roku utworzone zostało liceum zawodowe o specjalności krawiec konfekcyjno-usługowy. 1988 roku dzięki pani Halinie Magdzie powstaje Szkolny Zespół Teatralny „Kujon”. Oprócz imprez szkolnych zespół obsługuje także uroczystości miejskie. Należy do najlepszych w województwie, o czym świadczą wysokie miejsca w wojewódzkich i miedzywojewódzkich przeglądach. Dzięki fachowej opiece członkowie zespołu zdobywają zaszczytne noty na szczeblach wojewódzkich i ogólnopolskich. Do najsłynniejszych uczniów-aktorów należy Marcin Cząba, który otrzymał wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie, a rozwijał swoje zainteresowania artystyczne w Wyższej Szkole Teatralnej we Wrocławiu.


We wrześniu 1991 roku z inicjatywy Armii Krajowej i prof. Władysława Grycha została wmurowana tablica ku pamięci profesorów i uczniów poległych w walce o niepodległość Polski w okresie II wojny światowej. Podczas polowej Mszy św. uroczystego odsłonięcia tablicy dokonali burmistrz Dębicy Antoni Kamiński oraz dyrektor szkoły Jan Mytkoś, a poświęcił ją ks. bp Piotr Bednarczyk.

Duże zasługi dla szkoły przynosi działalność Międzyszkolnego Klubu Sportowego, do którego należeli i należą nasi uczniowie. Od 1951 roku, a więc od daty powstania, aż do dnia dzisiejszego członkowie MKS-u zdobywali wysokie lokaty w zawodach na wszystkich szczeblach. Najnowsze osiągnięcia to uzyskanie Mistrzostwa Klasy Rejonowej Trampkarzy Młodszych, 1 miejsce w Finałach Halowej Ligi Trampkarzy Starszych o mistrzostwo województwa, 3 miejsce w Turnieju Halowym Trampkarzy Młodszych o Puchar LKS Podkarpacia.

W roku szkolnym 1992/93 na potrzeby nowo powstałego technikum o specjalności naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych zlikwidowano kotłownię, a w jej miejsce powstały warsztaty samochodowe.

Początkowo przy ZSZ Nr1 nie było internatu. Po II wojnie światowej w latach 1949-1955 internat mieścił się na ostatnim piętrze budynku szkolnego. W latach 1951-1955 wybudowano oddzielny budynek przeznaczony na zakwaterowanie uczniów. Z materiałów źródłowych wynika, że kierownikami internatu byli: Henryk Cygan, Piotr Boś, Zbigniew Horbowski, Włodzimierz Gardziel 1975-1977, Stanisław Depowski 1977-1986, Adam Dymiński 1986–1990. Od roku szkolnego 1990/1991 kierownikiem internatu jest Anna Nylec. W latach 50-tych oraz 60-tych przy internacie był prowadzony ogród warzywny i sad. W baraku pozostałym po budowie internatu hodowano trzodę chlewną na potrzeby internatu. W 1981 roku oddano do użytku dobudowaną część internatu, w której znalazły się: stołówka, sale nauki własnej i świetlica. Blok żywieniowy został przeniesiony z piwnic na parter internatu. W latach 1987 - 1988 wyremontowano instalację centralnego ogrzewania i elektryczną. W 1990 roku doprowadzono do kuchni internatu gaz. Od 1991r. internat rozpoczął działalność gospodarczą mającą na celu poprawienie stanu technicznego i estetyki pomieszczeń.
Od 1955 roku internat posiadał możliwość zakwaterowania 200 uczniów. I tyluż mieszkało do 1990 r. W związku ze zmianą w ustawie o oświacie, dotyczącą zniesienia dofinansowania dla podopiecznych internatu oraz poprawą dojazdu do szkół systematycznie maleje liczba wychowanków. W internacie mieszkają uczniowie wszystkich dębickich szkół ponadgimnazjalnych, studenci Akademii Ekonomicznej, nauczyciele oraz goście z różnych firm. Część pomieszczeń wydzierżawiona jest na biura, siłownie i sale lekcyjne. Mają tutaj swoją siedzibę związki zawodowe: Związek Nauczycielstwa Polskiego i Międzyszkolna Komisja Zakładowa Nauczycieli „NSZZ Solidarność” oraz gabinet lekarski (przeniesiony od września 2008 roku do budynku szkoły)

W roku 1994 internat przystąpił do Programu Szkoły Promującej Zdrowie (ZSZ Nr 1 od 2001 roku należy do Wojewódzkiej Podkarpackiej Sieci Promującej Zdrowie). W ramach tejże działalności została nawiązana współpraca ze środowiskiem lokalnym, instytucjami wspierającymi promocję zdrowia, parafią, rodzicami. W 1996r. na I Krajowej Konferencji Szkół Promujących Zdrowie w Leszcznie Internat ZSZ Nr1 został zaprezentowany jako pierwszy w Polsce Internat Promujący Zdrowie. W działalności internatu można wskazać dwa nurty. Pierwszy stanowi codzienna praca w grupach wychowawczych. Drugi – równoległy– praca zorganizowana w kołach zainteresowań, zgodnie z potrzebami, możliwościami, zainteresowaniami wychowanków. W internacie działają: koło dziennikarskie, fotograficzne turystyczne „CHODAK”, kawiarenka internetowa, zespół promocji zdrowia, koło rekreacyjno-sportowe i Młodzieżowa Rada Internatu. Wykorzystując bazę sportową ZSZ Nr1 wychowawcy internatu prowadzą z wychowankami zajęcia na sali gimnastycznej, siłowni, basenie, lodowisku, boisku szkolnym. Środki finansowe na tę działalność internat pozyskuje częściowo ze Szkolnego Związku Sportowego i z Urzędu Miasta. Zajęcia realizowane są w ramach programu środowiskowego „Stwórzmy świat na tak”. Internat jest współorganizatorem wielu uroczystości w szkole, w mieście i powiecie (Międzyszkolny Konkurs „Wybieram Trzeźwość”, Konferencje Podkarpackiej Sieci Szkół Promujących Zdrowie Rejonu Dębica, konkursy ekologiczne, pikniki europejskie, Powiatowy Rajd „Na szlaku Zdrowia” i wiele innych).Tradycją internatu jest Wigilia, która urosła do rangi corocznego zjazdu absolwentów, oraz wycieczki wychowanków i pracowników na zakończenie roku szkolnego.

W 1976r. w ZSZ Nr 1 w Dębicy utworzono Szkolne Koło Antyalkoholowe. Jego głównym celem było rozpowszechnienie wśród młodzieży idei antyalkoholowych oraz rozbudzenie w nich wrażliwości na indywidualne i społeczne skutki spożywania trunków wysokoprocentowych. Opiekunką koła była wówczas nauczycielka języka polskiego mgr Halina Feldo. W ciągu dwudziestu lat swojej działalności stowarzyszenie to kształtowało u młodych ludzi pozytywne postawy życiowe, uczyło kulturalnego i właściwego spędzania wolnego czasu oraz zabawy bez alkoholu. W ramach swojej działalności Szkolne Koło Antyalkoholowe w 1977r. powołało Społeczny Komitet Przeciwalkoholowy i Młodzieżowy Ruch Trzeźwościowy. Uczniowie mogli wykazać się wiedzą oraz uzdolnieniami podczas przeprowadzanych w różnej formie olimpiad, zgaduj–zgaduli i konkursów na temat alkoholu i skutków jego nadużywania. Kontynuatorem tych działań było założone, w 1986 roku, Koło "Młodość Trzeźwość". Do jego szczególnych osiągnięć należy zorganizowanie audycji przeciwalkoholowej "Czemu ta Polska, tak monopolska" opracowanej przez pedagoga szkolnego mgr Marię Szpunar, międzyszkolnego seminarium "Młodość – Szczęście – Alkohol", międzyszkolnego spotkania poświęconego "Wychowaniu w trzeźwości", wieczornic: "Szczęście a alkohol", "Krytycznie o pijaństwie", "Przepisy na szczęście" oraz cyklu apeli pt. "Alkohol nasz wróg". W ramach pomocy tym młodym ludziom, którzy w rodzinnym domu przeżywają koszmar związany z pijaństwem rodziców, utworzono fundusz przeciwalkoholowy, dzięki któremu możliwe było pokrycie kosztów wyżywienia i pobytu w internacie.

Uczniowie ZSZ Nr 1 w Dębicy brali udział w Ogólnopolskim Konkursie "Młodość-Trzeźwość", zajmując wysokie lokaty na etapie wojewódzkim oraz centralnym (np. Mieczysław Modelski był laureatem szczebla ogólnopolskiego). Praca koła była wspomagana przez Samorząd Szkolny, Szczep ZHP, Szkolne Koło PCK i ZSMP. Tak bogate tradycje antyalkoholowe sprawiły, że gdy zaniechał swej działalności ruch "Młodość-Trzeźwość" nasza szkoła kontynuowała swą pracę organizując Konkurs "Wybieram Trzeźwość". W 1994r. miał on rangę konkursu wewnątrzszkolnego, a od 1995r. jest konkursem międzyszkolnym. Bierze w nim udział wielu uczniów ze szkół zrzeszonych w Podkarpackiej Sieci Szkół Promujących Zdrowie. Od 2002 roku swe prace literackie i plastyczne prezentuje młodzież gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych województwa podkarpackiego. Coroczny finał konkursu jest ubogacony częścią artystyczną przygotowaną przez młodzież naszej szkoły pod czujnym okiem nauczycieli.

W latach 1991-1994 funkcję dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 w Dębicy pełnił mgr inż. Jan Mytkoś. W tym okresie zmieniono system ogrzewania szkoły, zlikwidowano kotłownię, a w jej miejsce utworzono warsztaty samochodowe i stolarnię obróbki ręcznej, wykorzystując środki wypracowane przez warsztaty szkolne. Modernizacja centralnego ogrzewania wpłynęła dodatnio na poprawę warunków pracy w szkole, na warsztatach i w internacie. Równocześnie szkoła spełniła warunki ochrony środowiska, zmniejszając emisję zanieczyszczeń do środowiska. W latach 1994-1998 funkcję dyrektora szkoły pełnił inż. Jerzy Dzierża. Przy wydatnej pomocy warsztatów szkolnych przeprowadzono remont szatni szkolnych i sal lekcyjnych. Doposażono pracownie komputerowe i pracownie przedmiotowe. W roku szkolnym 1996/97 prężnie modernizowano warsztaty szkolne, zakupiono: tokarkę uniwersalną, komputer, spawarkę, półautomat spawalniczy, prostownik rozruchowy, zestaw prasowalniczy, maszyny krawieckie, polonez ATU i motor MZ do nauki jazdy.

W latach 1998–2003 funkcję dyrektora pełnił mgr inż. Ryszard Różak. Wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniom edukacyjnym młodzieży z powiatu dębickiego w roku szkolnym 1998/99 ZSZ Nr1 w Dębicy otworzył Liceum Ogólnokształcące i Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych. W latach 1999-2002 następowała dalsza modernizacja warsztatów szkolnych; zlikwidowano halę ślusarni, wydzielono siedem pracowni na potrzeby nowych kierunków kształcenia (technik telekomunikacji, technik teleinformatyki, mechanik pojazdów samochodowych, krawiec konfekcyjno-usługowy). Została zapoczątkowana wymiana stolarki okiennej w budynku szkoły. W latach 2003- 05 dyrektorem ZSZ Nr 1 był mgr Kazimierz Moskal. Funkcję tę pełnił do czasu wyboru na posła Sejmu Rzeczpospolitej Polski. W tym czasie były prowadzone intensywne prace remontowe w budynku szkolnym oraz w warsztatach. W związku z reformą szkolnictwa 1 września 2002r. powstały w ZSZ Nr1 na podbudowie gimnazjum: 3-letnie liceum ogólnokształcące, 3-letnie liceum profilowane, 4–letnie technikum oraz 2–u lub 3–letnie zasadnicze szkoły zawodowe. Kierunki kształcenia w tych szkołach zostały dostosowane do zmieniających się potrzeb gospodarki rynkowej oraz uwzględniały zainteresowania gimnazjalistów. W roku szkolnym 2004/2005 wprowadzono nowe specjalności: technik ochrony środowiska oraz profil mechatroniczny na poziomie liceum profilowanego. Rok później zostało zapoczątkowane kształcenie w kolejnych dwóch atrakcyjnych kierunkach: technik mechatronik oraz operator obrabiarek skrawających w zasadniczej szkole zawodowej. Wprowadzenie nowych regulaminów egzaminacyjnych z przygotowania zawodowego zobligowało dyrekcję i kierownictwo warsztatów do dalszych prac modernizacyjnych na warsztatach. Pierwszy egzamin wg nowych zasad, zorganizowany przez OKE w Krakowie w zawodzie posadzkarz, odbył się w 2004 roku. W kwietniu i maju 2005 roku w ZSZ Nr1 przeprowadzono po raz pierwszy Nową Maturę. Do egzaminu według nowej formuły przystąpiło 58 absolwentów liceum ogólnokształcącego oraz 143 uczniów liceum profilowanego.

W październiku 2005r. obowiązki dyrektora szkoły objął mgr inż. Ireneusz Kozak, które spełniał do 2007 roku.

Dnia 28 października 2005r. w ZSZ Nr1 został otworzony Szkolny Ośrodek Kariery, którego głównym celem jest rozwijanie umiejętności planowania przez młodzież własnej ścieżki edukacyjnej oraz indywidualnego rozwoju zawodowego, a także rozwijanie zdolności funkcjonowania na rynku pracy. Ośrodek oferuje również wsparcie dla uczniów planujących rozpoczęcie działalności gospodarczej. Funkcję doradcy zawodowego sprawuje mgr inż. Marcin Słota. W grudniu 2005r. ZSZ nr1 otrzymał nową pracownię komputerową w ramach projektu Ministerstwa Edukacji i Sportu „Komputery dla szkół”. W szkole została także otwarta pracownia obrabiarek sterowanych numerycznie. W roku szkolnym 2005/06 ZSZ Nr 1 w Dębicy uzyskał akredytację na przeprowadzanie egzaminów potwierdzających kwalifikacje zawodowe w zawodach: mechanik pojazdów samochodowych, monter sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, technolog robót wykończeniowych, hydraulik i elektryk. Na zaproszenie Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Krakowie ZSZ Nr1 włączył się w przygotowanie i przeprowadzenie egzaminów potwierdzających kwalifikacje zawodowe w przedmiotach elektrycznych i budowlanych. Współpraca ta zaowocowała wzięciem udziału nauczycieli przedmiotów elektrycznych z naszej szkoły w pracach Centralnej Komisji Egzaminacyjnej. W gronie elektryków znajdują się również trenerzy OKE, prowadzący szkolenia kandydatów na egzaminatorów egzaminów potwierdzających kwalifikacje zawodowe.


Ważnym wydarzeniem w okresie sprawowania funkcji dyrektora przez mgr inż. Ireneusza Kozaka była uroczystość nadania szkole imienia Jana Pawła II. Do tego wydarzenia społeczność naszej szkoły przygotowywała się od kwietnia 2005 roku. Kulminacyjnym punktem były uroczystości, które odbyły się 6 kwietnia 2006r. Przewodniczył im Ks. Biskup Marian Duś, absolwent naszej szkoły z roku 1956, aktualnie biskup pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej. Podczas Mszy Św.w kościele pw. Miłosierdzia Bożego poświęcono sztandar szkoły oraz odbyło się ślubowanie młodzieży. W dalszej części uroczystości, w budynku szkoły odsłonięto tablicę pamiątkową, popiersie Jana Pawła II, otwarto Izbę Pamięci Patrona Szkoły oraz wręczono pamiątkowe medale osobom zasłużonym dla szkoły. Nasza szkoła znalazła się w zaszczytnym gronie Rodzin Szkół im. Jana Pawła II. Tradycją naszej szkoły stało się uczestnictwo w: Pielgrzymkach Rodziny Szkół im. Jana Pawła II na Jasną Górę, Diecezjalnych Spotkaniach Szkół im. Jana Pawła II, Ogólnopolskich Zjazdach Szkół im. Jana Pawła II, Szkolnych Pielgrzymkach do Grobu Sługi Bożego Jana Pawła II w Watykanie. Wiele wydarzeń w życiu naszej szkoły związanych jest z działalnością i nauką Jana Pawła II, np. comiesięczne spotkania młodzieży w Izbie Patrona, Szkolne Konkursy Wiedzy o Janie Pawle II oraz uroczyste obchody Dnia Patrona Szkoły. Obecnie funkcję dyrektora szkoły pełni mgr Bożena Zielińska. Od 2007 roku w naszej szkole działa Okręgowa Komisja Oceniająca. Prace pisemne w naszej szkole sprawdzają egzaminatorzy OKE z języka angielskiego, języka polskiego i matematyki. Na bieżąco w szkole prowadzone są prace remontowe i uzupełniana jest baza dydaktyczna szkoły. W 2008 roku zostało zapoczątkowane szereg działań w związku z planowaną uroczystością siedemdziesięciolecia szkoły (kwiecień 2009r.) W ZSZ Nr1 kształci się młodzież pochodząca z różnych środowisk. Podstawowym i bardzo ważnym celem wychowawczym jest rozwój osobowości ucznia oraz przygotowanie młodego człowieka do życia społecznego i zawodowego. Wszechstronne kształtowanie postaw młodzieży odbywa się przez organizowanie: spotkań z ciekawymi ludźmi kultury i sztuki, wyjazdów do teatru, wyjść do kina, wycieczek do Muzeum Regionalnego oraz do Galerii BWA, wycieczek przedmiotowych, krajoznawczo-turystycznych oraz rajdów.

Ważnym zadaniem, realizowanym systematycznie od wielu lat, są akcje charytatywne, współpraca z ludźmi niepełnosprawnymi oraz wychowankami Domu Dziecka „Hanka” w Dębicy. Od 2006 roku działa Szkolne Koło Caritas organizując akcje pomocowe i opiekę nad osobami potrzebującymi. Uczniowie pełnoletni, skupieni w Szkolnym Klubie Honorowych Dawców Krwi, dzielą się z potrzebującymi najcenniejszym darem, jakim jest krew. Społeczność szkolna nie pozostaje obojętna także na problemy ludzi chorych, zbierając fundusze na działalność Dębickiego Hospicjum Domowego w ramach Akcji „Pola Nadziei”. W szkole działają kółka: teatralne, recytatorskie, taneczne, muzyczne, kabaret oraz kluby: „Euro - Żak”, Elitarny. Od 18 lutego 2003r. w ZSZ nr1 działa Klub „Serce za Serce” promujący miasto Puurs–miasto partnerskie Dębicy w Belgii. Opiekunowie Klubu współpracują z Towarzystwem Przyjaźni i Współpracy Polska–Dębica, Puurs–Belgia. W czasie wakacji 2003r. w ramach wymiany młodzieży zaprzyjaźnionych miast czterech członków Klubu towarzyszyło rówieśnikom z Puurs w podróży po Polsce. 3 czerwca 2005r. w ZSZ Nr1 odbyła się polsko–belgijska biesiada z udziałem kilkunastu przedstawicieli miasta Puurs. Goście z Belgii przybyli na zaproszenie Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół ZSZ Nr1 w Dębicy „Szansa”. Młodzież naszej szkoły uczestniczy w różnorodnych konkursach, olimpiadach, turniejach, seminariach od szczebla szkolnego do ogólnopolskiego m.in. w konkursach z języka angielskiego, niemieckiego, w Podkarpackim Konkursie Matematycznym, Kangur, „Przyroda w twoich oczach”, „Zostań negocjatorem”, „Ośmiu wspaniałych”, w Wojewódzkim Konkursie Krasomówczym, Wojewódzkiej Olimpiadzie Wiedzy Ekologicznej, Ogólnopolskiej Olimpiadzie Wiedzy i Umiejętności Budowlanych, Ogólnopolskim Młodzieżowym Turnieju Motoryzacyjnym, Olimpiadzie Wiedzy Elektrycznej i Elektronicznej. Nasza szkoła jest także organizatorem wielu konkursów, w których uczestniczą uczniowie naszej szkoły i nie tylko, m.in. konkurs recytatorski i ortograficzny, konkurs doświadczalny z fizyki, z astronomii, debata ekologiczna, konkurs „Poznaj swój powiat”, konkurs wiedzy o Janie Pawle II, „Wybieram trzeźwość” czy konkursy na prace plastyczne i fotograficzne.

W roku szkolnym 1986/87 w ZSZ Nr1 została otworzona pierwsza klasa Technikum Zawodowego o specjalności budownictwo ogólne. Data uruchomienia tego kierunku kształcenia zbiegła się z powołaniem w 1987r., za zgodą ówczesnego Ministerstwa Oświaty i Wychowania, Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Budowlanych (I edycja). Początkowe lata funkcjonowania technikum budowlanego to przede wszystkim tworzenie bazy dydaktycznej w warsztatach szkolnych, organizowanie trzech pracowni do nauczania teoretycznych przedmiotów budowlanych, w tym jednej pracowni komputerowej do nauki projektowania. W roku szkolnym 1993/94 po raz pierwszy w ZSZ Nr1 zostały przeprowadzone eliminacje szkolne VII edycji Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Budowlanych (OWiUB). Do etapu szkolnego przystąpiło 17 uczniów, w eliminacjach okręgowych w Rzeszowie wzięło udział 4 uczestników. Jacek Mitek został finalistą OWiUB na szczeblu centralnym w Bydgoszczy, uzyskując wstęp na wyższą uczelnię bez egzaminu wstępnego. Dwa lata później (w 1996r.) laureatem IX edycji OWiUB w Wieluniu został uczeń kl. Vm TZ Piotr Krajewski, zajmując siódme miejsce w kraju i również indeks studenta. XI edycja OWiUB zakończyła się kolejnym sukcesem ucznia naszej szkoły – Paweł Grych został laureatem eliminacji centralnych w Łodzi. W roku szkolnym 1998/99 Bogusław Kudłacz był laureatem eliminacji okręgowych i uzyskał wysoką lokatę w etapie centralnym XII edycji OWiUB w Głuchołazach.


W następnych latach, w związku z dużą popularnością kierunku budowlanego wśród absolwentów szkół podstawowych, w ZSZ Nr1 otwierano po dwa oddziały w/w technikum. Wzrastało również w tym czasie wśród młodzieży zainteresowanie udziałem w olimpiadzie budowlanej. W roku szkolnym 2000/2001 do eliminacji szkolnych przystąpiło 26 osób, w etapie okręgowym w Rzeszowie startowało 6 naszych uczniów, a Krzysztof Michoń (uczeń kl. IV n TZ) został laureatem XIV edycji OWiUB w Lublinie, zajmując szóste miejsce w kraju i indeks na uczelnię wyższą. W klasyfikacji szkół ZSZ Nr1 uplasował się na 15 miejscu w kraju. Następny rok szkolny zakończył się kolejnym sukcesem Krzysztofa, który został laureatem XV edycji OWiUB w Wieluniu. W roku 2002/2003 w eliminacjach centralnych XVI edycji OWiUB w Szczecinie wziął udział Krzysztof Cetnar, plasując się w gronie najlepszych i uzyskując status uczestnika. W 2006 roku uczeń Krystian Gałuszka w finale eliminacji centralnych XIX OWiUB w Białymstoku otrzymał medal i Dyplom Laureata. Sukcesy w konkursach i olimpiadach mieli również uczniowie zasadniczej szkoły zawodowej, uczący się w zawodach budowlanych. Od 2002r. z powodzeniem systematycznie uczestniczą w Konkursie Wiedzy Budowlanej (KWB), organizowanym przez Radę Programu Edukacji Budowlanej. W 2002r. Dawid Falarz zajął X miejsce w kraju w eliminacjach centralnych KWB w Krakowie. W dwóch kolejnych latach uczniowie naszej szkoły uczestniczyli w finale KWB w Gdańsku i Augustowie. W 2005 roku, w eliminacjach centralnych KWB w Olsztynie, uczeń ZSZ Nr1 Bartłomiej Burek uplasował się na XI miejscu w kraju. Duże osiągnięcia odnieśli również uczniowie w Olimpiadzie Wiedzy Elektrycznej i Elektronicznej. W 1996 roku trzech uczniów ZSZ Nr1 brało udział w finale centralnym OWEiE w Kielcach. Pięć lat później (w 2001 r.) uczniowie: Grzegorz Dybowski, Piotr Osuch i Karol Płachta uczestniczyli w finale XXV OWEiE w Toruniu. Kolejny sukces elektrycy odnieśli w 2003r. – uczniowie: Paweł Burek, Tomasz Ciszek, Krzysztof Grzesiakowski i Mariusz Ziaja brali udział w eliminacjach centralnych XXVII OWEiE w Nisku.

Od początku lat 80-tych młodzież, w każdym roku szkolnym, uczestniczyła w eliminacjach Ogólnopolskiej Olimpiady Historycznej oraz w konkursach o tematyce rocznicowej organizowanych przez Polskie Towarzystwo Historyczne na prawach olimpiady historycznej. Przeprowadzano eliminacje szkolne, w których przeciętnie uczestniczyło ok.10 -15 uczniów zainteresowanych historią. Do zawodów okręgowych komisja szkolna kwalifikowała 4-6 osób, których prace były weryfikowane przez Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie odbywały się eliminacje okręgowe. W zawodach okręgowych corocznie uczniowie ZSZ Nr1 zdobywali nagrody i wyróżnienia. Na szczególne wyróżnienie zasługują: J. Mitoraj, A. Bykowski, M. Cząba, A. Sieńko, D. Sosin, T.Gorczyca, D.Kloc i I. Fryz. W 1986r. laureatem eliminacji centralnych został Krzysztof Strzałka, który otrzymał indeks na wyższą uczelnię. W 1992r. Damian Kloc brał udział w etapie centralnym XVII Olimpiady Historycznej. Natomiast Dariusz Sosin był dwukrotnym uczestnikiem eliminacji centralnych XXI i XXII Olimpiady Historycznej. Uczestnikami etapu okręgowego konkursu na prawach olimpiady z okazji 500 rocznicy odkrycia Ameryki byli uczniowie: A. Sieńko, P. Ciołczyk i M. Cząba. Laureatem eliminacji centralnych konkursu o demokracji został Damian Krok, uzyskując prawo wstępu na wyższą uczelnię bez egzaminu. Indeks na wyższą uczelnię otrzymał również Dariusz Sosin za premiowane miejsce w konkursie o parlamentaryzmie w Polsce. Ponadto uczniowie ZSZ Nr1 odnosili sukcesy w eliminacjach Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym - m.in. Krzysztof Jasiński i Artur Marć uzyskali prawo wstępu na wyższą uczelnię bez egzaminu wstępnego. W konkursie, organizowanym przez Instytut Pamięci Narodowej – Oddział w Rzeszowie, I wyróżnienie otrzymał uczeń LO Maciej Małozięć. Uczniowie ZSZ Nr1 uczestniczyli również w konkursie „Historia Bliska”, organizowanym przez Ośrodek „Karta” i Fundację Batorego, zdobywając dwukrotnie wyróżnienia.

ZSZ Nr1 posiada rozbudowaną i profesjonalną bazę sportową: dużą salę gimnastyczną (28m x 14m), małą salę gimnastyczną (14m x 12m), pełnowymiarowy stadion piłkarski z bieżnią lekkoatletyczną, boisko asfaltowe do piłki siatkowej i piłki ręcznej, boisko treningowe do piłki nożnej i zieloną salę. Tak specjalistyczne obiekty pozwalają na efektywne prowadzenie zajęć wychowania fizycznego oraz na funkcjonowanie Liceum Ogólnokształcącego o profilu sportowym. Nie sposób wymienić wszystkich osiągnięć sportowych młodzieży, która na poszczególnych szczeblach eliminacji rokrocznie zajmuje premiowane miejsca. Na pewno szkołę rozsławiają tacy sportowcy jak: Andrzej Rżany (bokser) – brązowy medalista mistrzostw świata (1999), olimpijczyk z Barcelony (1992), Sydney (2000) i Aten (2004); Ryszard Świerad (zapaśnik) – wicemistrz świata z Teheranu (1973) i z Oslo (1981), trener drużyny olimpijskiej; Mariusz Furgał (zapaśnik) – wielokrotny mistrz Polski, Dominik Haba (zapaśnik), Krzysztof Rozenkranc (zapaśnik), Jacek Zieliński – wielokrotny reprezentant Polski w piłce nożnej, trener Legii Warszawa; Aleksander Kłak (piłka nożna) – srebrny medalista olimpijski z Barcelony oraz Angelika Wrona (lekkoatletyka) – zdobywczyni srebrnego medalu (300m) w Halowych Mistrzostwach Polski Juniorów Młodszych w Spale (2005r.) oraz brązowego medalu (200m) w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży Juniorów Młodszych w Warszawie (2005r.). Do plejady wybitnych sportowców należą również pięściarze: Tomasz Zeprzałka, Robert Obara, Łukasz Zeprzałka, Leszek Stryczek i Dawid Kłusek.


Dzięki rozbudowanej bazie sportowej szkoła jest organizatorem ciekawych imprez sportowych: Memoriał im. Włodzimierza Panasa, Turniej Tenisa Stołowego, Turniej Klas Pierwszych w Piłce Halowej o Puchar Dyrektora Szkoły , „Gimnazjada” oraz Festyn „Mechanik-Dzieciom”. Uczniom zdolnym przyznawane jest: Stypendium Prezesa Rady Ministrów oraz od 2004 roku Stypendium Przewodniczącego Rady Powiatu Dębickiego. Uczniowie mają zapewnioną pomoc materialną w postaci dofinansowania do obiadów w internacie, zapomóg i stypendium w miarę posiadanych środków. Do kalendarza roku szkolnego zostały od wielu lat włączone udziały klas w targach edukacyjnych organizowanych przez wyższe uczelnie oraz spotkania na terenie szkoły z przedstawicielami szkół wyższych. Aktywność młodzieży przejawia się także we współpracy z uczniami dębickich szkół średnich oraz z Zespołem Szkół Agrotechnicznych w Ropczycach, I Liceum Ogólnokształcącym w Mielcu, ze Zdrużeną Stredną Skolą im. Jana Andrascika w Bardejowie na Słowacji, Lwowskim College’em przy Uniwersytecie Informatyczno- Telekomunikacyjnym we Lwowie oraz Gesamtschule Friedenstal w Herford. W lutym 2004r. została wznowiona współpraca z Zespołem Szkół Gastronomicznych w Bardejowie, która rozwijana była już w latach 60-tych, głównie na płaszczyźnie sportowej. W grudniu 2004r. po raz pierwszy uczniowie naszej szkoły uczestniczyli w Dniach Otwartych Drzwi partnerskiej placówki oraz w międzynarodowym turnieju piłki siatkowej w Bardejowie. Kontakty oparte na koleżeństwie i wymianie doświadczeń były zacieśniane poprzez następujące imprezy: X Finał konkursu Wybieram Trzeźwość (wyróżnienie dla Słowaków), Majówka Europejska, Wieczór Poezji Słowackiej, seminarium „Bardejów i Dębica bez granic”. Nawiązanie kontaktów z Lwowskim College’em przy Uniwersytecie Informatyczno-Telekomunikacyjnym nastąpiło w listopadzie 2004r. Umowa partnerska, podpisana przez dyrektorów tych szkół, umożliwiła opracowanie projektu „Karpackim szlakiem do Europy” - projektu dotyczącego współpracy transgranicznej oraz wymiany doświadczeń edukacyjno – kulturalnych pomiędzy szkołami. Projekt ten jest realizowany od września 2005r. w ramach Funduszu Małych Projektów Euroregionalnych Narodowego Programu dla Polski Phare 2003. Zrealizowano dotychczas następujące przedsięwzięcia: spotkanie polsko – ukraińskie połączone z seminarium „Młody obywatel w zintegrowanej Europie”, konkurs wiedzy o Unii Europejskiej, młodzieżowy turniej sportowy we Lwowie oraz udział delegacji ZSZ Nr1 w uroczystościach 60-lecia Lwowskiego College’u.

W 2006 roku została nawiązana partnerska współpraca z Gesamtschule Friedenstal w Herford w Niemczech. Szkoły podjęły się wspólnej realizacji programu „Cześć, to ja”. Przewodnim hasłem współpracy stało się powiedzenie: ”Razem w zjednoczonej Europie, bez uprzedzeń i z nadzieją na lepszą przyszłość”. W ramach realizacji projektu nawiązano systematyczną korespondencję mailową między uczniami, odbyły się spotkania polsko-niemieckie, które służyły zacieśnianiu wzajemnych kontaktów i lepszemu poznaniu zwyczajów i obyczajów obu krajów. W 2008 roku uczniowie obu szkół wzięli udział w projekcie „RÓŻNE kultury - RÓWNE szanse”, wspieranym przez Fundację Współpracy Polsko - Niemieckiej. Współorganizatorem wymiany młodzieży było Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 im. Jana Pawła II w Dębicy „SZANSA”. W ramach wymiany odbyły się konkursy, quizy, warsztaty i prezentacje, wizyty w galeriach i regionalnych muzeach, a także wycieczki krajoznawcze.

Celem współpracy polsko-niemieckiej jest kształcenie u młodych ludzi umiejętności sprostania wyzwaniom jakie współczesne realia stawiają przed Europą w zakresie uczenia się międzykulturowego. Służą również uczniom, którzy obok ćwiczenia umiejętności w sprawnym posługiwaniu się językiem niemieckim, poznają nowych przyjaciół, a także często odmienną kulturę.

Uczniowie naszej szkoły aktywnie uczestniczą w pracach Samorządu Uczniowskiego angażując się w szkolne i środowiskowe przedsięwzięcia w kolejnych latach pod opieką pań: Małgorzaty Mądro, Jolanty Muter, Małgorzaty Susz, Agnieszki Ścisłowskiej –Kusibab, Marzeny Rzucidło Społeczność szkolna bardzo chętnie odpowiadała na prośby i apele o solidarność z cierpiącymi dziećmi podczas wojny w Kosowie w 1999r., pomagała w zbiórce słodyczy, zabawek na rzecz Wychowanków Domu Dziecka „Hanka” i świetlicy Lumen przy Parafii Miłosierdzia Bożego w Dębicy, zbierała grosiki w akcji „Góra Grosza” oraz datki na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy, wielokrotnie kwestowała na rzecz potrzebujących. Wyróżniający się w pracy społecznej uczniowie: Marta Bujak, Dominik Nykiel, Piotr Wilczyński, Magdalena Kowalczyk,Jakub Wasiljew i Wojciech Stachnik zostali laureatami kolejnych edycji konkursu „Ośmiu Wspaniałych”. Codziennością w pracy Samorządu Uczniowskiego jest rozwijanie samorządności poprzez współpracę z dyrekcją szkoły, pedagogami.

WRÓĆ

#My_to_mamy

pracownia mobilna

Nasza baza dydaktyczna.

#Tego_uczymy

tego uczymy

Uczniowie tak ćwiczą swe umiejętności.

Szanowni Państwo,

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.