AIDS angielski skrót od Acquired Immune Deficiency Syndrome oznacza zespół nabytego upośledzenia odporności. "Zespół" - czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób "nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia odporności" u chorego. Uszkodzony lub zniszczony w przebiegu choroby system immunologiczny przestaje być zdolny do obrony organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji (wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby pozbawionej naturalnej odporności kończą się śmiercią.

AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium zakażenia wirusem HIV Zespół objawów wynikających z zakażenia HIV, choroba całkowicie niszcząca mechanizmy obronne organizmu.

HIV to angielski skrót nazwy Human Immunodeficiency Virus co oznacza „ludzki wirus upośledzenia odpornośc” wywołujący AIDS. ". Choć mówi się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie, miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat - zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa rozwiną się pełne objawy, tej choroby.

AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach, bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego, przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany, owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiadomo także, że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.

	AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
	W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez kaszel czy kichanie
	Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.

Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub wydzieliną pochwową tej osoby. Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub członka Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie kontaktu seksualnego

Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony, chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność zakażenia wirusem HIV

Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa. Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi. Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona, ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku - lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie się ich w organizmie.

Wymienimy poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą one występować wszystkie naraz:

Po tej wczesnej reakcji organizmu na zakażenie przychodzi okres bezobjawowy, czyli stadium tzw. utajonego nosicielstwa. Zakażony ma normalne samopoczucie - wygląda i czuje się zdrowo. Mijają lata - najczęściej kilka, rzadziej około dziesięciu, wyjątkowo nawet kilkanaście - zanim w następstwie obniżania się odporności wystąpi pełny obraz choroby.

Typowe choroby towarzyszące AIDS to: zapalenie płuc, gruźlica, opryszczka, półpasiec, mięsak Kaposiego (bardzo złośliwy nowotwór), zespół otępienia oraz inne jeszcze zakażenia wirusowego, bakteryjne i grzybicze. Najczęściej spotykane objawy to: duszności, gorączka, ciężkie biegunki, nudności, bóle głowy, zaburzenia pamięci i uwagi, gwałtowne wahania nastroju, bóle gardła i trudności z przełykaniem, zamazane widzenie aż do utraty wzroku, spadek ciężaru ciała aż do ogólnoustrojowego wyniszczenia.
Czasem chory umiera bardzo szybko, kiedy indziej objawy jednej lub kilku z wyżej wymienionych chorób łagodniej, by po jakimś czasie wystąpić na nowo w ostrzejszej postaci. Jak dotąd nie ma skutecznej metody leczenia AIDS, nie wynaleziono też szczepionki, która by zapobiegła tej chorobie. Leki (przede wszystkim AZT i ZDU), które zaczęto stosować ostatnio u zakażonych w okresie utajonego nosicielstwa, wydają się spowolniać progresję infekcji HIV w kierunku pełnoobjawowego AIDS.

Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości w życiu każdego człowieka. Podstawowym jej zadaniem jest wychowanie nowego pokolenia, zaspakajanie potrzeb dzieci, dawanie poczucia szczęścia i bezpieczeństwa. Rodzice troszcząc się o dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju w każdej sferze: fizycznej, psychicznej i społecznej, przygotowują młodych ludzi do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Niezwykle ważnym zadaniem rodziny jest także wyposażenie dzieci w wiedzę o zagrożeniach, jakie niesie ze sobą współczesny świat oraz umiejętności jak sobie radzić w takich sytuacjach.

W szczególności istotna jest rola rodziców w okresie dojrzewanie dzieci. Autentyczne, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na każdy temat, także ten trudny, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i konieczne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. To właśnie one pozwalają na porozumienie, zaufanie, utrzymanie bliskiego kontaktu rodzic- dziecko w okresie, gdy więzi te w sposób naturalny rozluźniają się. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla wszystkich członków rodziny, która robi wszystko aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do zdrowia. Rodzina powinna pozwolić człowiekowi choremu odnaleźć nowy sens życia, określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.

Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV, AIDS jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób, które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.

Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich. Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.

Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w: przychodniach dermatologicznych, Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych i oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli.

Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania AIDS (0-22) 622-50-O1