Zachowana w pamięci

„Tyle niewypowiedzianych słów. Tyle rzeczy, które mogliśmy razem zrobić. Pozostaje uczucie opuszczenia i pustki, którego nie ma jak zapełnić.”

Śmierć zawsze przychodzi nie w porę.

W takiej chwili, w takim momencie, trudno zebrać myśli i słowa. Można zadać pytanie, dlaczego, mimo wakacji, zebraliśmy się tak licznie na pogrzebie naszej koleżanki Anny Nowak? Musiało się wydarzyć coś, co nas głęboko dotknęło. Nasze uczucia mogę określić tylko jednym słowem – zaskoczenie.

Jan Paweł II powiedział: „Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, jakim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”. Droga Anno, te słowa były twoim mottem.

Jako koleżanka i pedagog byłaś wyrozumiałym i życzliwym człowiekiem, takim, który bardzo szybko potrafił zaskarbić sobie naszą sympatię i szacunek. Wspierałaś innych w codziennej pracy. Umiałaś słuchać, zrozumieć i pocieszyć – zachowując dyskrecję i szanując drugiego człowieka.

Całym sercem zaangażowałaś się w przekonanie wielu ludzi, że Jan Paweł II powinien zostać patronem szkoły, w której pracowałaś. Dzięki twojemu entuzjazmowi i niewzruszonej pewności, że postępujesz właściwie, Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 nosi dziś imię świętego papieża.

Grono nauczycielskie wspomina cię jako sprawiedliwego i życzliwego człowieka. Z pewnością pozostaniesz w dobrej pamięci uczniów, rodziców oraz koleżanek i kolegów z pracy, w której spędziłaś 23 lata.

Droga Anno, jako nauczyciel i wychowawca – dbałaś o wszystkie potrzeby uczniów, nie szczędziłaś dla nich sił i czasu. Jako koleżanka i przyjaciel – byłaś niezawodna. W pracy pedagogicznej podążałaś za przykładem swojej imienniczki, Anny Jenke.

Choć żegnamy Cię ze smutkiem, to oczami wyobraźni będziemy widzieć Twoją pogodną i jasną twarz. Wierzymy, że dobry i miłosierny Bóg otworzy Ci bramy raju. Służ tam swoją mądrością, dobrocią i życzliwością.

Żegnaj