"Pokój Tobie Polsko Ojczyzno Moja - święty Jan Paweł II"

Dnia 16 kwietnia o godz. 11:00 w budynku Biblioteki przy ul. Akademickiej 10 odbyło się spotkanie poświęcone Janowi Pawłowi II. Wykład pt. „Pokój Tobie Polsko Ojczyzno Moja - święty Jan Paweł II” wygłosił pan dr Jarosław Szarek z Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie. Spotkaniu towarzyszyła wystawa tematyczna.

W wykładzie tym uczestniczyli uczniowie klasy II D Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 im Jana Pawła II w Dębicy. Dr Jarosław Szarek przytaczał cytaty i historię życia naszego papieża Rodaka. Tłumaczył także jego gesty jak również znaczenie słów.

Według Wikipedii :„Patriotyzm– to postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia za nią ofiar. To wypełnianie obowiązków konstytucyjnych i obowiązków narzucanych przez państwo.....”

Tak sformułowane pojęcie patriotyzmu bardzo suche ale chyba logiczne i oddające encyklopedyczny charakter opisu patriotyzmu jako pewnej postawy wobec ojczyzny wydaje się być słuszne. Jednak w obecnych czasach przeciętny Polak w swoim życiu mało ma okazji by w imię miłości do Ojczyzny złożyć na jej ołtarzu ofiarę życia. Czym więc jest patriotyzm?

Patriotyzm to duma z samego faktu bycia Polakiem. To poczucie wspólnoty –przynależności do rodziny .To głęboka więź emocjonalna z tym co Polskie. Postawa w której wszystko co złe w Ojczyźnie nas smuci a sukcesy są podstawą do radości.

Pięknie o Ojczyźnie pisał Jan Paweł „Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy nawet samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu. Próbą dla tego umiłowania staje się każde zagrożenie tego dobra, jakim jest ojczyzna. Nasze dzieje uczą, że Polacy byli zawsze zdolni do wielkich ofiar dla zachowania tego dobra albo też dla jego odzyskania.”

Zatem patriotyzm, to miłość tego co polskie, co upodmiotawia i konstytuuje polskość, zarówno w sensie materialnym - ziemia, terytorium, jak i duchowym - tradycja, kultura, język polski. Miłość nie wyraża się w postawie biernej. Miłość do Ojczyzny oznacza zaangażowanie, pielęgnowanie polskości i obronę tradycyjnych wartości tam, gdzie są one zagrożone oraz strzeżenie wolności. Przy tym służba państwu musi być zawsze ukierunkowana na dobro wspólne. Jak mówił Jan Paweł II podczas spotkania z parlamentarzystami w Sejmie w 1999 r.: „W polskiej tradycji nie brakuje wzorców życia poświęconego całkowicie dobru wspólnemu naszego narodu. Te przykłady odwagi i pokory, wierności ideałom i poświęcenia wyzwalały najpiękniejsze uczucia i postawy u wielu Rodaków, którzy bezinteresownie i z poświęceniem ratowali Ojczyznę, gdy była ona poddawana najcięższym próbom”.

Ojczyzna to wartość ducha. Jan Paweł II w książce „Pamięć i tożsamość. Rozmowy na przełomie tysiącleci” tak pisał: „Wyraz ojczyzna łączy się z pojęciem i rzeczywistością ojca. Ojczyzna to jest poniekąd to samo co ojcowizna, czyli zasób dóbr, które otrzymaliśmy w dziedzictwie po ojcach. Ojczyzna więc to jest dziedzictwo, a równocześnie jest to wynikający z tego dziedzictwa stan posiadania – w tym również ziemi, terytorium, ale jeszcze bardziej wartości i treści duchowych, jakie składają się na kulturę danego narodu. Należy też stwierdzić, że rozwój kultury duchowej w XIX wieku przygotował Polaków do tego wielkiego wysiłku, który przyniósł narodowi odzyskanie niepodległości. Polska skreślona z map Europy i świata, w roku 1918 zaistniała na nich z powrotem i od tego czasu istnieje na nich ciągle.”

Jednym z elementów ojczyzny jest więź łącząca społeczeństwo. Jan Paweł II, mówiąc o Ojczyźnie – Polsce przypomina: „Naród jest przede wszystkim bogaty ludźmi. Bogaty człowiekiem. Bogaty młodzieżą. Bogaty każdym”. Tak więc Ojczyzna to ludzie i wiążące ich więzi. Bowiem Ojczyzna to są ludzie, których zewnętrznie dzieli i dzielić będzie wiele spraw, ludzie, których drogi życia są często różne - ale to są ludzie, którzy jednak i mimo wszystko czują się solidarni pochodzeniem.