"Człowiek aby zrozumieć samego siebie musi nauczyć się obcować z przyrodą." (JPII)

18 czerwca 2007r. w Izbie Pamięci Jana Pawła II w upalne przedpołudnie odbył się montaż słowno-muzyczny poświęcony Ojcu Świętemu i jego rozważaniom o najważniejszych wartościach - spotkanie przedwakacyjne dotyczyło m.in. wypoczynku młodzieży po całorocznej nauce.
W spotkaniu udział wzięli dyr. B. Zielińska, dyr. M. Grzebieluch, katecheci, nauczyciele oraz młodzież.
Montaż słowno-muzyczny przygotwali uczniowie z klas I i II pod opieką Grażyny Kowalskiej, Jolanty Muter, Wiesława Przybysza, Renaty Zielińskiej. Opiekę duchową sprawował ks. Stanisław Kołodziej.
Wspaniałe zdjęcia wykonał Jerzy Kula.


"Chodzi o to, by odpoczynek nie był odejściem w próżnię, aby nie był tylko pustką. Wtedy nie będzie naprawdę wypoczynkiem. Chodzi o to, ażeby był wypełniony spotkaniem. Mam na myśli - i owszem - spotkanie z przyrodą, z górami, morzem i lasem. Człowiek w umiejętnym obcowaniu z przyrodą odzyskuje spokój, ucisza się wewnętrznie." (JPII)


Dlatego wypoczynek jest konieczny i pożyteczny, a nawet jest „rzeczą «świętą», pozwala bowiem człowiekowi wyrwać się z rytmu ziemskich zajęć, czasem nazbyt go pochłaniających, i na nowo sobie uświadomić, że wszystko jest dziełem Bożym. (JPII)


Powstrzymanie się od prac, refleksja i modlitwa, kontakt z przyrodą w dni świąteczne może nam pomóc odkryć na nowo, że wszystko jest dziełem Bożym i że Bóg, Stwórca jest ponad wszystkim. Przez pracę człowiek wprawdzie styka się z tym, co zostało stworzone przez Boga, lecz może o tym nie pamiętać. (JPII)


Wybór rozrywek – o którym wspomina Jan Paweł II – jest konieczny, bo nie wszystko, co określa się tym słowem, przynosi wypoczynek i duchową korzyść. Nieraz nadmierne szukanie wrażeń, przeżyć przyjemności doprowadza do znużenia, zmęczenia a nawet do rozdrażnień. (JPII)


Teraz jeszcze pragnę zwrócić się do młodzieży, która szczególnie umiłowała te strony i tutaj szuka nie tylko fizycznego wytchnienia, ale także duchowego odpoczynku. „Od-począć” — napisał kiedyś Norwid — to znaczy „począć na nowo”. Otóż duchowy odpoczynek człowieka — jak słusznie wyczuwają to tak liczne środowiska młodych — musi prowadzić do odnalezienia i wypracowania w sobie owego „nowego stworzenia”, o którym mówi św. Paweł. Droga do tego wiedzie poprzez słowo Boże odczytywane i celebrowane z wiarą i miłością, poprzez uczestnictwo w sakramentach, a nade wszystko w Eucharystii. Droga do tego wiedzie poprzez zrozumienie i realizację wspólnoty, czyli komunii z ludźmi, która rodzi się z Komunii z Chrystusem, z Eucharystii. Droga do tego wiedzie także poprzez zrozumienie i realizację ewangelicznej służby, czyli „diakonii”. Obyście, moi drodzy, nie ustawali w tym szlachetnym wysiłku, który pozwala wam stawać się świadkami Chrystusa. (fragment homilii z 8 czerwca 1979 roku, Nowy Targ)


Inicjatorzy comiesięcznych spotkań w Izbie Pamięci Jana Pawła II w roku szkolnym 2006/2007 dziękują Ojcu Świętemu za "Słowa - odwiecznego widzenia i odwiecznego wypowiedzenia" (JPII), które pozwoliły się wyciszyć i oderwać od codzienności, wsłuchać w szept strumienia, medytować w Kaplicy Sykstyńskiej, wędrować Jego szlakami, od zdziwienia idąc ku zdziwieniu.


"Dziękujemy Ojcu Świętemu, że w ten żadną miarą nieoczekiwany sposób, raz jeszcze staje jak w oknie na Franciszkańskiej" (kardynał F. Macharski)