W dniu 17.09.2009 r w 70 rocznice napaści Związku Sowieckiego na Polskę w Izbie Patrona Szkoły odbyło się spotkanie w cyklu spotkań z osoba i nauczaniem Jana Pawła II. Było to już 35 i 36 spotkanie. Jego temat brzmiał „ Jan Paweł II – Orędownik Pokoju”. Spotkanie przygotowali uczniowie klasy 3 „T”LO pod kierunkiem nauczycielki historii mgr Krystyny Golemo.

Scenariusz spotkania obejmował relacje i refleksje związane z życiem, nauczaniem i pielgrzymkami Jana Pawła II w miejsca naznaczone bohaterstwem oraz męczeństwem okresu II wojny światowej. Wojna i okupacje wywarły bardzo duży wpływ na postawę i życiowe wybory Karola Wojtyły. Mimo bolesnych doświadczeń i wspomnień zawsze nawoływał do pojednania między narodami, do przebaczenia oprawcom w imię miłosierdzia i wzywał do przestrzegania pokoju.
...„ Jeżeli wspominamy dramat ofiar, to nie po to, aby rozdzielać bolesne rany, budzić uczucia nienawiści i chęć odwetu, ale po to aby oddać hołd ludziom, dać wyraz historycznej prawdzie, a zwłaszcza by wszyscy uświadomili sobie, że tamte mroczne dzieje powinny być dla współczesnych wezwaniem do odpowiedzialności za kształt naszej historii”...

Pod Pomnikiem Pamięci w parku w Hiroszimie, na którego terenie znajduje się „atomowy dom”, czyli ocalały szkielet dawnej prefektury miasta, obok Pomnika Dusz, łuku betonowego z wielka fontanną i przed kamienną trumną zawierającą tabliczki z nazwiskami poległych oraz napisem

...„Prosimy was śpijcie w pokoju, gdyż błąd ten już się więcej nie powtórzy”...

Jan Paweł II wygłosił wtedy wielki apel pokojowy do świata. Był to wieloczęściowy tekst, który Papież wygłaszał w różnych językach. Ojciec Święty przemawiał po: japońsku, angielsku, francusku, hiszpańsku, portugalsku, polsku, chińsku, niemiecku, rosyjsku i znów japońsku.

Najbardziej przejmującym fragmentem apelu była modlitwa:
...„Przeto modlę się do Stwórcy natury i człowieka, prawdy i piękna: Usłysz mój głos, bo to jest głos ofiar wszystkich wojen i zbrodni pomiędzy jednostkami i narodami; usłysz mój głos, bo on jest głosem wszystkich dzieci, które cierpią i będą cierpiały, gdy ludzie pokładają swą wiarę w broni i wojnie; usłysz mój głos, kiedy Cię błagam, byś zaszczepił serca wszystkich istot ludzkich mądrości pokoju, moc sprawiedliwości i radości braterstwa; usłysz mój głos, gdy przemawiam w imieniu wielkich rzesz z każdego kraju, żyjących w każdym okresie historii, które nie pragną wojny i są gotowe iść droga pokoju; usłysz mój głos i daj zrozumienie wewnętrzne i siłę, abyśmy mogli zawsze odpowiedzieć na nienawiść miłością, na niesprawiedliwość całkowitym ofiarowaniem się sprawiedliwości, wobec potrzebujących oddaniem samych siebie, w obliczu wojny pokojem. O Boże, usłysz mój głos i ofiaruj światu Twój niemajacy końca pokój”...

Jest to być może najbardziej kapłańska, ofiarnicza modlitwa Jana Pawła II. W czasie całego pontyfikatu, której treść zagubiła się w zamęcie historii współczesnej. Ale ktoś nią się wtedy bardzo przeraził, skoro włożył rewolwer do rąk Ali Agcy, który strzelał do Papieża w ponad trzy miesiące potem na placu św. Piotra.